Her yıl olduğu gibi bugünde Karaoğlanoğlu çıkarma anıtın olduğu yerde şafak nöbeti tutuluyor.

Orada Türkiye'den getirilen sanatçılar da konser veriyor her zaman.

Bugünde konser verilecek mi bilmiyorum ama büyük bir ihtimalle verilecektir.

Tabiki bu konser ücreti de vatandaşın sırtına yüklenmiş olunuyor her zaman olduğu gibi. 

Evet.

Millet ödesin ne gayle.

Zaten her bir şeyi ödeyen millet değil mi.

Onların cebinden tek kuruş çıkmıyor. 

Peki bu nöbet nedir?

Şafak mış bu nöbet.

Neyin şafağı oluyor bu?

Bunu kutlamak da ne oluyor?

Kimlerin işine yaradı bu 20 Temmuz'dan sonraki düzen?

O kurtarıldık dedikleri bu düzen, birilerine öyle bir yaradı ki hayatlarında böyle bir yaşamı hiç bir zaman görmeleri mümkün değilken, bugün sefa sürüyorlar.

Tabi ki hal böyle olunca da şafak nöbeti de tutarlar.

Ve, kürsüye geçerek kahramanlık nutukları da atarlar.

Ben değilim ki onlar gibi buraya hükmeden.

Burada villaların, arsaların ve Rum ganimetlerin üzerinde mal mülk sahibi kesilen.

O yüzden öyle bir milliyetçilik, öyle bir Türkçülük, havası keserler ki vay be onları bilmesek, tanımasak, inanacağız kavga verdiler diye.

Oysa çoğu yatak altında saklanan, ya da Türkiye'ye kaçan kahramancıklardır.

Savaş bittikten sonra eline silah dahi alıp da savaşmayanlar, bugün baş kahraman, baş mücadele edenler oluyor.

Yine onlar, rumun ganimeti üzerinde keyif çatarlar ve buraları bizimdir, kan döküp aldık da derler.

Eline silah dahi almayanlar birden burada kan döken de oluyor.

O yüzden 20 Temmuz törenlerinde hep bunları baş önde görüyoruz.

Hiç kaçırmazlar 20 Temmuzları.

Vatan, millet, hep dökülür ağızlarından.

Ama gel gelelim milletin refahı için hiç bir şey yapmazlar.

Millet, pahallık altında inlerken, o efendiler ise havuzlu villalarında günlerini gün ediyorlar.

Onlar sözde hep vatan millet aşkında olurlar.

Ne vatanı, ne milleti.

Hep yalan!

Ceblerini doldururlar sadece!

Ve yine onlar her zaman kendi çıkarlarını, kendi geleceklerini bu şekilde sürdürmüş olurlar.

En fazla 20 Temmuza onlar sevinirler.

Sevinirler, çünkü bu toprakların üzerinde hakimiyet kurdular.

Servetlerine servet kattılar.

Evet. 

Tam anlamıyla bunun adı da işgaldir!

Kurtulmak mış. 

Bağımsız, özgür olmak mış.

Geçin bunları. 

Kaptılar ne varsa Rumdan kalan.

Güneyde malı olanların çoğu bugün bir şey almadan ölüp gitti. 

Ama onlar öyle mi?

Hayır, sefa sürüyorlar.

Malı mülkü olmayanlar bugün bu topraklarda adam oluyorlar başımıza.

Onun için kutlarlar bu şafak nöbetlerini.

Yapılan törenlerde, bu temmuzun sıcağı altında, alkışlarlar askerleri de, silahlı geçen orduyu da.

Alkışlayacaklar öyle değil mi, çünkü düzenlerini koruyorlar. 

Geleceklerini sürdürmüş oluyorlar.