Evet...

Ünal Üstel öyle diyor...

Ateşten gömlek giymiş...

Ateşten gömlek öyle mi? 

Sen mi giydin o gömleği? 

Hade canım sen de...

Bizimle alay mı ediyorsun...

Resmen halkıyla dalga geçmedir bu...

Senin sırtında ne zaman ateşten gömlek oldu ki...

Hiç bir zaman...

Ateşten gömleği giyenler bellidir...

O asgarî ücretliler...

O çocuğunu okutmak için canını yiyen insanlar...

Sırf çocuğunun tahsilini karşılamak için borcun altında kalan insanlar...

Onların sırtındadır ateşten gömlek...

Onlar bu gömleği giymiştir ve yanıyorlar, hem de cayır cayır...

Ben senin yandığını görmüyor Ünal Üstel...

Sen gayet de rahatsın...

Sen sefa içerisindesin...

Gömleğinin tutuştuğunu görmedim...

Yanan belli...

Yandık sonrada tükenen belli...

İşte o gençler...

Borç içinde okuyarak bu memlekette barınmayan gençler...

Evet, o gençler göç ediyor halen daha...

O beyin gücü...

O ülkesinde olması ve varolması gereken geleceğin evlatları...

Onlardır giyen o ateşten gömleği...

Ve o ateşten gömleği sizler giydirenlersiniz...

Ateşten gömleği emekçiler giyiyor...

Bugün mutfaktaki yangının ve geçimin mümkün olmadığı, yaşamın mümkün olmadığı gerçeği sizlerin sayesindedir...

Sizler ateşten gömleği halka giydirenlersiniz...

Senin evin var...

Hem de villa...

Paranda var...

Ama bugün evi olmayan...

Kiraya mahkum olan...

Aldığı iki kuruş maaşını da kiraya veren vatandaştır esas ateşten gömleğin içinde olan...

Oysa sen ve ekibin öyle mi?

Evler...

Arsalar...

Bankada mevduatlar...

Çocuklarınızında geleceği garanti altında...

Her türlü imkanın fazlasını sağlıyorsunuz...

Ne bir borç...

Ne de bir imkansızlığınız yoktur...

O zaman ateşten gömlek sırtında ne gezer senin...

Ya da olacak mı?

Olmaz!

Ateşten gömlek bu ülkede hep o ezdiğiniz o sömürdüğünüz insanımızın sırtındadır...

Başbakan oldum ateşten gömlek giydim...

Parti başkanı oldum ateşten gömleği yine giydim...

İki kere ateşten gömlek giydim diyorsun...

Hade canım sende ne ateşten gömleği...