Bugün şöyle bir baktığımızda ilkeli partilerinin bu toplumda kolay kolay kalmadığını görüyoruz.

Bir partinin ilkesi öncelikle halk olmalıdır. Halkın tüm kesimlerini kucaklayan, ayrımı ya da kamplara bölmeği değil, herkese eşit çıkan olmalıdır. 

Partilerin genellikle muhalefet'te oluşları ile hükümet'te oluşları hiç bir zaman ayni şekilde olmadı. Muhalefet döneminde sürekli eşitlik, adalet, hukuk, sosyal devlet anlayışın sahibi olurlar. Emeğe, emekçiye bu yönde de hep sahip çıkmak adına mecliste muhalefet olurlar. Yani muhalefet görevinde ilkeli duruşu her zaman sergilemekten ayrı durmazlar. 

Anayasamız, devletin sosyal devlet olduğunu ve bu doğrultuda da sosyal devletin verdiği tüm hakları dile getirir. Onlarda muhalefette her zaman sosyal devlet anlayışında olduklarını göstermeye çalışırlar. 

Haksızlık karşısında hukuk devleti var derler. 

Eylemler karşısında polisin şiddetine karşı çıkarak ezilen zümrelerin yanında olduklarını söylerler. 

Zamlar karşısında en büyük tepkiyi verirler. 

Eylemler karşısında sendikalar ile de meydanlarda onlara destek olmak adına boy gösterirler. 

Çevrenin kirlenmesine, ülkenin tahribatına, sesiz  kalmazlar. 

Okulların hastanelerin dökülmesine her zaman tepkilerini gösterirler. 

Eğitimin yozlaşmasını hiç bir zaman kabul etmediklerini ifade ederler. 

Çağdaş bir dünyada olduklarını ve de çağdaş bir eğitim sisteminin her zaman savunucusu ve de destekçisi olurlar. 

Yolsuzlukları ne isterse olsun kabul etmeyip, üzerine de ne olursa olsun gitmeden muhalefet yapmazlar. 

Ne dayatılan protokollere, ne de emirlere aldırış ederler. 

Ankara hükümetlerine ve emirlerine karşın sokağa dökülerek onu protesto ederler. 

Nüfus yapısını değiştiren ve de asimile anlayışı sürdüren Ankara'ya her zaman karşı duruş gösterilir. 

Demokratikleşme ve de sivilleşmenin savunucusu olurlar. 

Polisin sivile devri, hukuk gereğidir diyerek, hukuktan yana olduklarını da topluma göstermeye çalışırlar. 

Ülkenin kaynaklarının peşkeş çekilmesinin karşısında olurlar.

Devletin malı deniz, yemeyen keriz anlayışın sahibi olmazlar.

Ve daha neler neler. 

Ama ne acıdır ki hükümet olduklarında ilkeler hep çiğneniyor.

Hukuk tanımamazlık yapılıyor.

Yasadışılık oluyor. 

Sosyal devletin gerekliliği hiç yerine getirilmiyor. 

Yolsuzluk ve usulsüzlükler hep yapılıyor. 

Bu yüzden halkın güveni kalmıyor o meclise giren partilere!

Değiştirmek gerekiyor.

Ve çarenin de meclis dışında kalan partiler olduğu gerçeğidir.

Halk dilerim bu gerçeği yerine getirir ve meclis dışında yer alan siyasal partileri meclise gönderir. 

Yok hayır aynı şekilde devam ederse, işte o zaman bu düzen ve kokuşma hep devam etmiş olacaktır.

Kaybeden de yok olan da yine hep emekçiler olacaktır.