Öncelikle şunu belirtmeliyiz ki; her çocuk kendine özgüdür ve bu nedenle her çocuk birbirinden farklıdır. Çocuklar, gelişim dönemlerindeki sorunlarının çözümünde engellerle karşılaşırsa, bu sorunlar bir sonraki gelişim dönemine aktarılarak haliyle ileriki yaşlara ertelenmiş olur. Bu durumlarda ortaya çıkan sorunlara da uyum ve davranış bozuklukları denir. Çocuklarda sık görülen davranış bozukluklarının bazıları şunlardır; yalan söylemek, çalma davranışı, küfretmek, saldırganlık, tırnak yeme, alt ıslatma veya dışkı kaçırma, kekemelik, dikkat eksikliği ve hiperaktivite, inatçılık gibi bir takım durumlar, ortada herhangi bir sebepten kaynaklı sorun olduğunun göstergeleri sayılabilir. Tabi ki çocukta bir davranışın bozukluk sayılabilmesi için belirli ölçütlerin olması gerekmektedir. Örneğin; çocuğun her gelişim döneminin ayrı özellikleri ve kendine özgü davranışları vardır. Çocuk yaşına uygun mu davranıyor? Bu önemli bir kriterdir. Diğer kriterlere baktığımızda; yoğunluk yani örneğin; 5 yaş çocuğun bazı durumlarda öfkelenmesi, hırçınlaşması normalken, çocuk eğer başkasına fiziki zarar veriyorsa bu normal kabul edilmez ve bozukluğun olduğunu düşündürmektedir. Diğer bir kriter ise; süreklilik. Yani çocuğun belirli davranışları ısrarla sürekli şekilde yapıyor olması bozukluğun diğer bir göstergesidir. Ve son olarak ta cinsel rol beklentileri yani, erkeklerin kızlara oranla daha saldırgan olmaları beklenirken, kızların erkek gibi oluşu da normalden sapan davranış kategorisine girmektedir. Tüm bunların nedenlerine baktığımızda ise; bazen çocuğun bu davranışları çocuğa gerekli sevgi ve yeterli ilgi gösterilmediğinden dikkat çekmek için, bazen çocuğun anne babasına karşı güç kazanma isteğinden kaynaklı, bazen özellikle dayak yiyen, sevgi gösterilmeyen, ilgisiz bırakılan çocuğun intikam alma isteğinden, bazen ise anne babanın aşırı koruyucu, baskıcı ve katı tutumundan kaynaklı çocuğun kendine güvensiz oluşundan dolayı olabilmektedir.

NE YAPMALIYIZ?

Öncelikle çocuğun kendini güvenli hissedebilmesi için sevildiğini bilmesi gerekmektedir. Çocuğunuza sevginizi, ilginizi gösterip onu, düşüncelerine, kararlarına saygı duymalısınız. Onu her zaman ve her koşulda dinlemelisiniz. Çocuğunuzu azarlamamalı, vurmamalı, susturmamalı, onlara karşı tutarsız tutumlar sergilememelisiniz. Birlikte çocuğunuzla, çocuğunuzun hoşlanacağı faaliyetlerde bulunmalısınız. Ve tabi ki çocuğunuza güvenmeli, ona güvendiğinizi göstermeli, çocuğunuzu cesaretlendirmelisiniz. Çünkü her çocuğun kendini değerli algılaması oldukça önemlidir.