Cuma günden başlayarak hafta sonunu köyde geçirdim. Bu 3 gün içinde çoğunlukla doğayla iç içe oldum. Kalavaç'ta doğa güzeldir. Bir yanda Beşparmak Dağları diğer yanda Mesarya Ovası...

Budama yoluyla zeytin fidanlarının içini açmadan tutun, fidan dikimine ve tarla sürmeye kadar birçok işle uğraştım. İnanılmaz keyifli üç gün gerdim. Tam bir doğal terapi. Sıfır stres. Herkese tavsiye ederim. Kafa dinlemenin en etkili yöntemi doğayla iç içe olmaktır. Bedenen yorulurken, ruhen dinlenmiş oluyorum böyle yaptığımda. Bu da bana büyük keyif veriyor.

Yaşantı şeklimi gözden geçirdim. Pişman mıyım diye kendi kendimi sorguladım. Bazı sonuçlara da vardım. Benim hayatımda şimdiye kadar yaptıklarımla ilgili pişmanlık hiç olmadı. Şimdi de hiçbir ğişmanlık duymuyorum.

Bundan sonra ne yaparım diye de düşündüm. Hayatımda nelerle uğraştığımı gözden geçirdim.

Bir aile hayatım var. Çocuklarım kendi ailelerini kurmuş durumda. Ailem büyüyor. İyi ilişkiler içindeyiz. Daha ne olsun? Bunu korumak ve hatta geliştirmek için çaba harcamaya devam etmem gerektiğine karar verdim.

Sendikacıyım. Devam edeyim mi diye düşündüm. karar vermek için bazı sorular sordum kendi kendime. Örneğin; kamu'daki Göç Yasası kalktı mı, çalışan kesimler fakirlik sınırından yukarıya çıktı mı, özel sektör çalışanları sendikalaştı mı? gibi. Bulduğum cevaplar olumsuz olunca sendikal örgütümde verdiğim hizmete ihtiyaç duyulduğu ve istendiğim sürece devam etmeye karar verdi.

Gazeteciyim. Uzunca bir süreden beri bu meslekten gelir elde edemez durumdayım. Hiç bir ücret almaksızın zaman zaman köşe yazıları yazıyorum. Bu beni mutlu ediyor. Yazılarımı okuyan az da olsa bir kitle var ve bu onlara da iyi geliyor. Bu durumda gazetecilikten vazgeçmemi gerektirecek bir durum da yok. Olanak bulduğum sürece gazeteciliğe de devam etmeye karar verdim.

Siyasetle de uğraşıyorum. 28 Kasım 2016'da Toplumcu Kurtuluş Partisi'nin kurucularından biri olarak siyasete yeniden katıldım. TKP Yeni Güçler'de Genel Başkan Yardımcısı olarak görev yapıyorum. 7 Ocak 2018 seçimlerinde benim de yöneticisi ve adayı olduğum partim yüzde 2.75 oy alarak hiç bir temsiliyet elde edemedi. Öngördüğümüz başarıyı elde edemedik. Düpedüz başarısız olduk. Bu durumda aklıma gelen sorulara cevaplar aradım. Emeğin sömürüsü ortadan kalktı mı, ülkemde ve dünya da savaşlar bitip barış mı hakim oldu, evsizler ev, işsizler iş sahibi oldu mu, üretim artışı ve ona bağlşı refah düzeyi yükseldi mi? Ve daha bir dizi deli sorular. Hiç birine olumlu cevap bulamadım.

Biliyorum artık genç değilim. Yaşım 59. Küçücük emekli maaşımdan başka hiçbir gelirim yok. Köşeme çekilmeye karar versem kimse beni eleştirmez diye düşünebilirim. Ancak kendimi inandırabilir miyim, işte orası karanlık. Benim siyasi çabalarıma toplum pek olumlu yanıt vermedi. Ancak az sayıda insan da olumlu yanıt verdi. Vazgeçip onları yüz üstüğ bırakmam doğru olur mu diye de düşündüm.

Kararım şu; ben yaşamaya devam ediyorum. 59 yıllık yaşamımda ailem, işim ve siyasi duruşum bana bir yaşam şekli çizdi. Şimdiye kadar nasıl yaşadımsa bundan böyle de öyle yaşamaya devam edeceğim. Mensubu olduğum Kıbrıslı Türk toplumunun daha güzel yarınlara ulaşması için siyaset yapmaya da devam edeceğim.