Evlilikte uyum, eşlerin karşılıklı ihtiyaçlarını doyurucu biçimde beraberliklerini devam ettirebilmelerini ifade eder. İlgili kararları birlikte alabilen, geleceklerini birlikte planlayabilen, amaçları doğrultusunda hareket eden çiftler uyumu daha kolay sağlamaktadırlar. Uyum, uzlaşma ve denge halidir. Dengenin durağan olması mümkün değildir, artar ya da azalır. Yaşam, bu uyumu sağlamaya yönelik bir süreçtir. Uyumlu kişi kendisi ve çevresi için yararlı olacak biçimde tepkide bulunabilme yeteneği olan ve bu yeteneği eyleme dönüştürebilen, ayrıca diğer insanlarla sağlıklı ilişkiler kurabilen, toplumsal rollerini yerine getirebilen sorunlarla başa çıkabilen çevresini gerçekçi biçimde değerlendirebilen, üretici ve yaratıcı kişidir. Uyumsuz kişi ise bunu başaramayandır. Evlilikte temel kural eşlerin biyolojik, sosyal ve psikolojik güdülerin doyurulmasıdır. Kadın ve erkeğin beraberliği, bu ihtiyaçların karşılanmasına dayanır.

Cinsel güdünün doyurulması evliliğin temel işlevlerinden biridir. Eşlerin cinsel yönden uyum içinde olması, birbirinin cinsel istek ve beklentilerini karşılaması önemlidir. Eşlerin bu yönden uyum içinde olması, evliliğin mutlu sürmesi için gereklidir. Eşlerin kendilerini güven, koruma ve dayanışma içinde olduklarını hissetmeleri, geleceğe güvenle bakabilmeleri, birbirinden onur ve kıvanç duymaları, yalnız olmadıklarını bilmeleri ve ortak bir amaca yönelmeleri sosyal ihtiyaçlarından kaynaklanmaktadır. Evlilikte uyum, bu ihtiyaçların doyurulması ile mümkündür. 

Eşler birbirlerini koşulsuz sevebildiklerinde, birlikte olmaktan haz duyduklarında, kederlerini paylaşabildiklerinde sevilmek, beğenilmek ve paylaşım ihtiyaçlarını karşılar.

Evlilikte eşlerin paylaşmayı bilmeleri ve birbirilerinin ihtiyaçlarını karşılama çabası içinde olmaları uyumun yanında dayanışmayı da pekiştirir.