Son dönemde Kıbrıs Türk toplumunun yaşadığı sorunlar, sadece iç dinamiklerle değil, aynı zamanda uluslararası ilişkilerle de doğrudan bağlantılıdır. 

Kıbrıslı Türklerin karşı karşıya olduğu en büyük sorunlardan biri, kendilerini ifade etme ve uluslararası hukuktan doğan haklarını savunma konusundaki yetersizlikleridir. 

Bu bağlamda Harmancı'nın vurguladığı gibi, "ciddi şekilde uyutuluyoruz" ifadesi, toplumun katı statükoya hapsolmuş olduğunu göstermektedir. 

Kıbrıs Türk toplumunun hakları ve talepleri, zaman zaman uluslararası müzakere masalarında göz ardı edilmekte ve dolayısıyla kendi iradelerinin şekillendirilmesine olanak tanınmamaktadır. 

Mevcut statükonun sürdürülmesi, Kıbrıslı Türklerin kendi geleceklerini tayin etme konusundaki isteklerini ve gereksinimlerini geri planda bırakmaktadır. 

“İçi boşaltılmış kurumların olduğu” bir ortamda, insan hakları ihlalleri sürekli olarak gündeme gelirken, bu durum toplumsal bir baskı yaratmaktadır. 

Statükoyu bozmak, öncelikli olarak Kıbrıs Türk toplumunun kendisini yeniden yapılandırmasıyla mümkün olacaktır. 

Çözüm odaklı yaklaşımın benimsenmesi, sadece bireylerin değil, toplumun genel refahını artıracak ve uluslararası arenada daha güçlü bir şekilde temsil edilmelerini sağlayacaktır. 

Ancak bu süreç, aktif bir katılım ve irade gerektirmektedir. 

Harmancı'nın belirttiği gibi, "umarım aklımızı başımıza alırız" ifadesi, toplum için bir çağrı niteliği taşımaktadır. 

Bu, Kıbrıslı Türklerin yeniden kapsamlı çözüm müzakerelerine dönmelerinin ve toplumun ihtiyaçlarına uygun bir çözüm arayışına girmelerinin önemini vurgulamaktadır. Bununla birlikte, 5’li konferansta ortaya çıkacak olan sonucu gözlemlemek ve değerlendirmek, Kıbrıslı Türklerin iradesinin nasıl şekilleneceği konusunda da belirleyici bir rol oynamaktadır. 

Ancak dikkat edilmesi gereken bir diğer nokta, Kıbrıs Rum tarafının da bu süreci nasıl değerlendirdiğidir. 

Toplumlar arasındaki bu dinamik etkileşim, Kıbrıs’ın geleceği açısından hayati bir öneme sahiptir. 

Sonuç olarak, Kıbrıs Türk toplumunun uluslararası hukuka dayalı bir çözüme ihtiyacı vardır. 

Ancak bu ihtiyaç, sürecin aktif bir parçası olarak hareket eden bir toplumla mümkün olacaktır. 

Aksi takdirde, uyutulma hali devam edecek ve toplum, kendi iradesini yitirme riskiyle karşı karşıya kalacaktır. 

Bu nedenle, Kıbrıslı Türklerin sesi ve talepleri, yalnızca kendi geleceği için değil, aynı zamanda bölgenin barış ve istikrarı için de kritik bir önem taşımaktadır.