Hablemitoğlu kitabı yazmaktaki amacını şöyle açıkladı; “yıllar içinde kaybettiğim sevdiklerime ve yaşamımı şekillendiren tüm kayıplarıma bir saygı duruşu olsun istedim. Ayrıca özellikle pandemi sürecinde yakınlarını kaybeden ve yas tutan çok sayıda insana naçizane rehberlik etmek için kişisel deneyimimin yanısıra yas danışmanlığım sırasında edindiğim pratik bilgiyle literatür arasındaki boşluğu kapatmaya, araştırma sonuçları ile yaşamdaki benzerlikleri ortaya koymaya çalıştım…” Kitabın çok temel bir hedefi var; kayıp yaşayan insanların yaşadıkları süreci anlamalarına yardımcı olmak. Bu noktada kitap iki soruya yanıt arıyor; (1) sevdiklerimizi/yakınlarımızı kaybettiğimizde ne yapıyoruz? (2) yaşamımıza nasıl devam ediyoruz?

Hablemitoğlu kitabının içeriğini anlatırken şunları da ekledi, “…birini kaybettiğimizde başka türlü bir sevmeyi, bilmediğimiz bir sevmenin dilini öğrenmeye çalıştığımız bir süreç yaşıyoruz. Adına da “yas tutmak” diyoruz. Sevdiğimiz birini kaybetmenin nasıl bir şey olacağını hayal edebilsek de, bu gerçekten olduğunda aslında hayal edilemez olduğunu anlıyoruz. Ve, hayal ettiğimiz ile asla hayal bile edemediğimiz arasındaki o boşlukta, sevdiklerimizin yokluğu ve o yokluğu sevme çabamız; yani yasımız var.”

Kitaba erişim için künyesi:

*Hablemitoğlu, Ş., (2021). Yas Uzun Bir Veda. ( 2. Basım). Doğan Kitap, 200 sayfa, İstanbul.