Mitomani, halk dilinde yalan söyleme hastalığı kişilerin sosyal hayatlarını oldukça etkileyen bir davranış bozukluğudur. Mitomani hastalığı, çoğunlukla kişilerin çocukluklarında yaşadıkları travmalarla ilgilidir. Kişinin sürekli olarak herhangi bir çıkar gözetmeksizin yalan söylemesi, ortada hiçbir sebep yokken dahi yalan söylemeye başvurma ve hastalığın ilerlemesiyle birlikte kişilerin söyledikleri yalana artık kendilerinin de inanmalarıyla süregelmektedir. Bu kişilere mitoman denilmekte olup,  bu davranış çocukken görüldüğünde her ne kadar göz ardı edilse de, yetişkin bireylerde karşımıza çıktığında bu durum patolojik bir hal almakta ve aklımıza psikoz veya nevrozu getirmektedir. Bu kişiler söyledikleri yalanlardan dolayı suçluluk hissetmezler çünkü yalan söylediklerinin farkında bile olmayabilirler. Yaptıklarının hastalık derecesinde olduğunu düşünmedikleri içinde tedavi olmayı kabul etmezler. Ancak yakınları tarafından tedaviye ikna edilebilirler fakat onda da kendileri tedaviyi kabul etmedikleri, iyileşmeyi istemedikleri sürece ne yazık ki tedaviden verim alınamamaktadır. Hastalığın sebeplerine bakıldığında ise, birçok sebebi olmasına rağmen başlıcaları hastaların çocukluğunda duyduğu ve şahit olduğu yalanlardır. Çünkü  kişiler, çocukluk süreçleri boyunca anne babalarını izler, gözlemler ve taklit edip, rol model almaktadırlar. Haricinde sebeplerine bakıldığında ise, kişilik bozukluğu, onaylanma ihtiyacı, aşağılık kompleksi, çocukluk döneminde maruz kalınan istismarlar şeklinde sıralanabilir. Kişinin mitomani hastalığa sahip olup olmadığını anlamak için kişiyi çocukluktan itibaren gözlemlemeli veya çocukluğu da baz alınarak değerlendirmeli ve şu hususlara dikkat edilmelidir: yalan söylemekten haz duymak, yalanlarından dolayı pişmanlık duymamak, ısrarla doğruyu söylemekten kaçınıp yalana başvurmak, kişinin yalanları ortaya çıktığında aşırı agresifleşmesi ve alıngan tavırlar sergilemesi, yalanlar arasında kurgusal bütünlüğün bulunmaması, yalan söylerken bir çıkar elde etmemeye rağmen yalanı yalanla devam ettirme durumu şeklindeki hususlar ayırıcı tanı niteliğindedir. Bu hastalığın tedavisinde 2 yöntem bulunmaktadır, birincisi aile, ikincisi ise doktordur. Aile mitoman olan kişinin her zaman yanında olup, destekçisi olmalı, ona hastalığı onu suçlamadan tedavi olması gereken bir durum şeklinde anlatılmalı, doktorun yapması gerekenler ise, öncelikle karşılıklı güven ilişkisinin oluşumundan sonra kişiyi tanımaya çalışmalı, dürtünün hasta için önemi araştırılmalı, hastanın neden yalan söylediği anlamaya çalışılmalı, empati yapılabilmeli ve başa çıkma yollarına yönlendirilmeli, şayet hastada anksiyete (kaygı) var ise gevşeme yöntemleri kazandırılmalıdır. Psikoterapi ve bazen de psikoterapi ve ilaç tedavisi en iyi sonuçlar alınan tedavi yöntemleri arasındadır.