Zevahirim

Alper Özsakınç

Kâğıt üzerinde sevmedim ki ben seni, sen mücadele yıllarımın ilk zaferi, aşkı mümkün kılan, zümrüt güzeli, zarafetin simgesi, el pençe divan kaldım sana, bugün.

Güzel yüzlüm, bahtı efsunkârım, kim bilir ne kadarda güzel uyuyorsundur, kim bilir kaçıncı rüyandasındır şimdi ve bensizliğin kaçıncı saatinde, bense zamanla kavga ediyorum, geçmeyen sensizliğin, sonu sen olmayan, kavuşamamazlığın eşiğinde.

Biliyorum ki kırgınsın bana, tevekkeli değil bu serzenişin, çatma kaşlarını, ne olur yüzüme bak, yüzü, gündüzüme doğan, ay çekirdeğim.

Kırk yıl düşünsem, aklımdan çıkaramadığım, bak yine çınlıyor kulaklarım, kuru bir rüzgâr eserken, dökülüyor son yapraklarım.

Hadi gel, aşkı yeniden çizelim, sen kal yanımda, hiç gitme, kumlarda yürüyelim, deniz kabuklarından, kalpler çizelim seninle.

Gözlerin can versin yüreğime, yosun koksun ellerim, meyus bir akşam, her şeyim, sen ol benim, üşüdüğünde, usul usul yanına sokulayım, görmezden gelme artık beni, kalbinle, nefesinle, hiç olmadık anlarda, beni çağıran sesinle, adımı çağır yine, sesin büyüsün içimde ve kimsesiz kalmışken düşlerim, zevahire aldanma, zevahirim senin eserin.