1974 sonrası Kıbrısta oluşan siyaset ve parlamenter sisteme geçişte ana grup olarak Denktaş’ın partisi olan milliyetçi temele oturtulmuş ve tayinli Bakan vekil müsteşar ve müdürlerin başını çektiği UBP.

Bunun karşısında da KÖGEF, HALKDER ve DGD’nin baskın olduğu sol bir parti konumuna gelen CTP.

Başlangıçta Alper Orhon’un Ecevit ile resimlerinin bolca paylaşıldığı Halkçı parti vardı.

1976 seçimleri öncesi CTP’den dışlanan HALKDER grubu, Alper Orhon yönetimini ve parti ilkelerini benimsemeyip kendilerini sosyal demokrat olarak niteleyen Halkçı parti grubu, Hep İngilteredeki gibi bir işçi partisini hayal eden Arif hoca grubu, bir de yıllarca Dentaş’ın yanında yer alıp dışlananların oluşturduğu TKP’yi kurdular.

Böylelikle 1976 seçimlerine Milliyetçi kanat UBP, Sol parti olarak KÖGEF egemenliğinde CTP ve sosyal demokrat çizgiyi savunan TKP olarak seçimlere gidildi.

Seçim sunucunda milliyetçiliğin halen büyük destek gördüğü dönemden dolayı seçim sisteminin da katkısı ile tek başına UBP iktidarı kazandı.

Solda ise yeni kurulmuş olmasına rağmen toplumda daha feniş bir kitleye hitap eden TKP 6 milletvekili ile ikinci parti ve CTP ise 2 milletvekili ile üçüncü parti çıktı.

TKP’nin bu büyüklükte çıkması, UBP’nin partizanca icraatları, TKP’nin geniş tabanla ilişkilrinin kendiliğinden gelişmesi 1981 seçimlerine TKP’yi bir umut olarak taşıdı.’’UBP TUMBA’’Sloganı ile girilen seçimde az kalsın TKP CTP ve DHP’nin katkısı ile bunu başarıyordu. Ancak olmadı. TKP 13 Vekil CTP ise örgütlü çalışmasının sonucu 6 ekil çıkarmıştır. DHP’ise 2 vekil çıkarmıştır.

1981 sonrası TKP-CTP ve DHP toplam 21 sayısı ile Hükumeti kuramayınca görüşmeler UBP-TKP arasında başlatılmıştır bu görüşmeler o zamanın komutanları bile taraf olmuşlardır. Çok çok uzun süren bu görüşme sürecinde TKP içerisinde çatlaklar oluşmaya başlamış. Girelim diyenler ile girmeyelim diyenler arasında ciddi tartişmalar yaşanmıştır.

Sonuçta PM’deki çoğunluk girmeme yönünde oy kullanarak UBP ile Hükumete girilmemiştir.

Bu noktadan itibaten TKP’den kopmalar da başlamıştır. UBP Hükümetinin deşifre olan TKP sempatizanlarına karşı muazzam bir kıyım başlamış bu baskıya uğrayanlar ya teslim olmuş ya da sessiz kalarak CTP’ye kaymıştır. Bu kıyım ve partnin dağılma sürecinde TKP’de HALKDER egemenliğine doğru bir süreçbaşlamıştır.

CTP ise örgütlü çalışmasının semeresini bu süreçte görmüş ve kitlesini büyütmüştür.

Nitekim 1985 seçimlerinde ilk kez vekil sayısı olarak TKP’nin önünde yer almıştır. CTP 12 TKP 10.

Bu sonuçlardan sonra TKP erimesini partiyi yönetenlerin da katkısı ile süratlenmiştir. Yöneticilerin aldığı en olumsuz karar CTP örgütlenmesini sendika ve sivil toplum örgütlerinde tırmandırırken TKP parti yöneticileri bu örgütteki üyelerine geri durmaları çağrısını yapmış karşı örgütlenmeye çalışan partililerine da destek vermemiştir.

Bunun en belirgin örneği KTAMS’da yaşanmıştır. TKP bu sendikanın iki başkanı Ekrem Ural ve Erdal Süreç’i milletvekili çıkarırken bu sendikada CTPnin liderlik kavgasında karşı duran TKP’li önde gelen isimler başta Mehmet Davulcu ve Bayram Kansoy gibi arkadaşların ihracına sessiz kaldıkları gibi bu atılan arkadaşların ayrı bir sendika kurmasına da destek vermemişlerdir. O günleri çok çok iyi hatırların ayrı bir sendika Kuran Mehmet Davulcu ve ekibine en büyük köstek KTAMS içinde kalıp ÇAĞSEN’e karşı nücadele eden TKP’liler olmuştur.

Benim kurduğum bir sendikaya da ayni tavır segilenmiştir.

Bütün bunlara rağmen ÇAĞSEN hala daha ayaktadır. Benim sendikam özel sektörde olduğu için(Bir kooperatifte)iş yerlerini kapattığı için dağılmıştır.(Not. Ben bu kapanma sürecinde bu iş yerinden ayrılmıştım. Ancak benim bıraktığım sendikacı arkadaşların bu iş yerinin kapanmasında herhangi bir katkısı yoktur.)

İşte TKP yönetimlerinin bu pasif davranışı CTP’nin iştahını bu örgütlerde bayağı kabartmıştır.

KTAMS’ın dışında KTÖS ve KTOEÖS’de ve birçok sivil toplum örgütlerinde yönetimi ele geçirmiştir.

Bu örgütlü yükselişin sonuçlarını bundan sonraki yazımda aktaracağım.