Yok değil mi?

İşgali söyleyecek bir vekil bile yok...

O zaman...

Boşuna...

Nasıl kurtulacaksın...

Nasıl iradeni ellerinden alacaksın...

Nasıl ülkene sahip çıkacaksın...

Kavgaymış...

Nasıl bir kavga...

Nasıl bir mücadele...

Sen işgal altındasın...

Ve sen bu gerçeği söylemiyorsun...

Neden?

Neden seçildin ki?

Kimi temsil edeceksin?

Kimin vekili olacaksın?

Yoksa iş öyle değil mi?

Sin de gulle geçsin mi?

Sana sinmek için mi oy verildi?

Nerede temsiliyetin?

Nerede iraden?

Kandırmak mı siyaset?

Kandırıp da Meclise girerek oyunlara ortak olmak mı?

Bu mudur siyaset?

Hayır!

Bu değil, bu olmamalı...

Ama oldurdunuz işte...

Çok başarılısınız...

Seçildiğiniz günden gelsin...

Halkın yararına....

Halkın geleceğine ne kadar da önen veriyorsunuz değil mi?

Kimin vekili?

Neyin vekili?

Artık bunu herkes görmüştür!

Seçilirken ve o Meclise girerken kime neye ne kadar ses çıkardığınız artık ortadadır!

İşgalciye sesi soluğu çıkmayan seçilmişler...

İşgalin gerçeğini örtmeye mi çalışacaksınız?

İstediğiniz kadar örtemeye çalışın, biz bunları seslendiririz ey seçilmişler...

Siz mecliste vekiĺcilik oynayın....

İşgale işgal demeyin...

El ele verin ve sözde biz buralarda irade sahibiyiz deyin...

Kimi kandıracaksınız?

Asla!

Kanan yok bilesiniz...

O meclisin içerisinde işgale karşı sesi çıkmayan ve konuşmayan sizler birer tutsaksınız!

Milletin vekilleriymişler...

Vekillere bakınız...

Geldikleri yere bakınız...

Onlara bu mecliste buraya kadardır sınırınız deniliyor ve onlarda o sınırdan dışarıya çıkamıyor...

Bu mudur beni temsil etmek?

Hangisi o kürsüde işgal var diye bildi? 

Diyemedi değil mi?

Peki ne diyorlar? 

Erdoğan evine!

Bizi rahat bırak!

Senin olduğun yerde bizler yer alamayız diyorlar...

Ne tören, ne de meclis!

Bu kadar mı?

Maalesef bu kadar!

Bütün kavgamız Erdoğan mı?

Sadece kavga o mu? 

Vay Anasını satayım...

Ne vekiller bunlar...

Yürek yok bunlarda...

Onur yok bunlarda...

Ya ne var?

Seçilmişlik, kuklalık sadece...